De broertjes: twee keer Agustí Torelló Mata

Na 8 weken en 1 examen was de WSET 2 ineens afgelopen. En ja, wat doe je na een examen van zoiets? Wat kun je anders? Dus we eindigden bij de Wijn bij Stijn.

We dronken en maakten plannen. We hadden helemaal geen zin om te stoppen met de wijncursus. Waarom zouden we niet verder gaan als proefgroep? We wisselden telefoonnummers uit en appten elkaar drie weken lang elke wijn die we dronken tot de uitslagen kwamen.

En ja dat moest gevierd worden! En wel met onze eerste proeverij. Het thema? Bubbels!

Bubbels en ik zijn het niet altijd met elkaar eens geweest. Ik heb altijd maar gedacht dat het gewoon niet aan me besteed was. Totdat ik eens een glas champagne tegen mijn zin in mijn handen gedrukt kreeg en dat het lekkerste was dat ik ooit gedronken had! Ik heb nooit onthouden wat het was en ik heb het, alle kosten ten spijt, nooit weer kunnen reconstrueren.

Maar gelukkig is er Cava.

Ik toog naar mijn wijnhandel en vroeg om iets interessants voor de eerder genoemde proeverij. Hij drukte me een fles van het Cava-huis Agustí Torelló Mata in mijn handen. Het bijzondere aan deze Cavas was dat de wijn pas na bestelling gedegorgeerd werd. In dit geval was het een Brut Reserva 2013 met een degorgement eind 2017.

Brut Reserva 2013

Zoals gezegd heeft het degorgement pas plaatsgevonden in 2017 en dát proef je. de Cava is lichtgeel, misschien zelfs een beetje groen en heeft een typerende fijne mousse die lang in het glas blijft. De geur en smaak is fris fruitig. Je proeft duidelijk groene appel en zelfs een beetje citrus. Daarna komt de typerende rijpere smaak van brood of toast van het gist. Een fijne bubbel die ik zeker vaker eens in huis haal!

Ik kreeg de tip hem met een zachte geitenkaas te proberen. Eerlijk gezegd was ik daar geen fan van, maar dat waren mijn tafelgenoten (de geitenkaashater daargelaten) niet met mij eens. Oh well…

Gran Reserva 2011

Er viel wat te vieren later die week! En omdat we toch naar weer naar de wijnhandel moesten *kuch*, namen we de grote broer van afgelopen dinsdag mee. Een brut nature, wat inhoudt dat er geen suiker of iets is toegevoegd. Deze versie was ook weer pas in 2017 gedegorgeerd. De wijnhandelaar vertelde dat deze hem nooit verveelde en ik snap waarom.

De wijn is aangenaam droog. Veel rijper dan de Brut en een veel meer aanwezige toast smaak met ook een hint van cashewnoten en misschien zelfs boter. De cava bleek achteraf de 1e prijs gekregen te hebben van Perswijn Magazine en och, wie ben ik dan nog om ze tegen te spreken?

Kor Bras

Ik ben Kor. Een keertje binnenlopen bij een wijnwinkel is inmiddels uitgemond in een ware obsessie met wijn, thee en gastronomie. Vond je dit artikel leuk? Volg me – via een van de links hieronder – en blijf op de hoogte van nieuwe artikelen.